Database

Dit projectrapport beschrijft de op de praktijk gebaseerde aanbevelingen voor de detoxificatie van patiënten met een stoornis in het gebruik van GHB op basis van de GHB Monitor. De monitor is gestart vanwege de toenemende problematiek van patiënten die GHB gebruiken en er van afhankelijk zijn geworden. De GHB Monitor is tot stand gekomen tussen NISPA en de toenmalige Stichting Resultaten Scoren, het landelijke kenniscentrum voor verslaving, waarin alle grote instellingen voor verslavingszorg participeerden, nu Verslavingskunde Nederland.

GHB is een verslavende stof. Dagelijks gebruik kan leiden tot tolerantie en onthoudingsverschijnselen en zorgt ervoor dat iemand binnen enkele weken verslaafd kan zijn. Soms blijft het bij milde

onthoudingsverschijnselen als tremor, rusteloosheid en slapeloosheid. Er wordt pas gesproken van een echt onthoudingssyndroom als ook hevige angst, motorische onrust, autonome instabiliteit, hallucinaties en delirium optreden. Patiënten gebruiken dan vaak iedere 2 tot 4 uur een dosis. Complicaties kunnen ernstig zijn (tot levensbedreigend) en vragen om intensieve ondersteunende zorg in een medische setting.

In de periode 1996 tot 2010 zijn er ongeveer 700 unieke personen met primaire GHB problematiek aangemeld bij de verslavingszorg. Bijna een derde van hen werd opgenomen (32%). Bijna de helft van de GHB-afhankelijke patiënten heeft secundaire middelenproblematiek. Alcohol, cocaïne, amfetamine en cannabis komen ongeveer in gelijke mate voor als gelijktijdig gebruikt middel.

Het rapport bevat:

1. Een detoxificatieprotocol GHB voor de intramurale setting
2. Een detoxificatieprotocol GHB voor de ambulante setting
3. Een behandelingsprotocol GHB-onthouding in het ziekenhuis

Dit rapport beschrijft hoe de verslavingszorg haar programma’s kan aanpassen voor de groeiende groep ouderen, die kampt met een verslaving.

De groep ouderen doet relatief gezien een steeds groter beroep op gespecialiseerde verslavingszorg en zorgde de afgelopen jaren voor de meeste aanmeldingen in deze sector.

De problemen van ouderen onderscheiden zich van andere groepen cliënten in de verslavingszorg omdat hun kwetsbaarheid in mentaal, fysiek en cognitief opzicht verschillend is. De verslavingsproblemen van ouderen (waarbij het vooral om alcohol- en benzodiazepineafhankelijkheid gaat) vragen om een eigen aanpak, zowel in preventief opzicht als vanuit het oogpunt van behandeling en zorg.

Ook beschrijft het de aandacht die nodig is voor de groep van oudere verslaafden die al langer in de verslavingszorg bekend is.

Het rapport bevat een overzichtelijke lijst met aanbevelingen en actiepunten.

In deze quick scan van Ronald van der Gool en Jaap van der Stel wordt helderheid verschaft over de diverse visies of perspectieven op herstel. In de uitleg heeft Van der Stel (2012) een indeling van vier vormen (klinisch, functioneel, maatschappelijk en persoonlijk) van herstel voorgesteld. Tezamen kan daarmee het gehele spectrum van herstelwerkzaamheden in de verslavingszorg en GGZ worden beschreven. En tezamen zijn ze voorwaarden voor verhoging van de kwaliteit van leven van diegene, die herstellende is van een verslaving.